XXVII

Dinsdag 12 juli

'Ik heb een poos geslapen,' vertelt Anna. Van ’t Hof zwijgt en laat haar praten. 'Ik ken nu inwendige vrede.’ Even denkt ze na. 'Mijn rechters heb ik lief, zij zullen mij bij mijn Verlosser brengen.’ Het einde van haar door het lot ingegeven zwerftocht langs tijdelijke behuizingen, waar ze zich nooit volledig op haar plaats voelde, is nu eindelijk dichtbij. 'Ik ben nu één van de uwen,’ zegt ze met tranen in de ogen. Uit de strakke blik van Van ’t Hof valt niet op te maken of hij het daarmee eens is. ’Rust,’ prevelt ze, 'eindelijk rust.’
Eindelijk rust en veiligheid bij hen die ze bestolen heeft… 

'Anna Katharina Merks!' Anna kijkt de gerechtsdienaar die haar gesprek met Van ’t Hof onderbreekt vragend aan. 'U dient nu te verschijnen voor de edelachtbare heren van het Hof en de Hoge Vierschaar van Schieland.' Hij neemt haar bij de arm. Van 't Hof krimpt in elkaar alsof dit bevel toch nog als een onverwachte klap komt, maar Anna laat zich onbewogen meenemen.
De cipier leidt haar midden in het vierkant van banken, waarop de mannen zitten die over haar leven beslissen. Fier hoort ze haar vonnis aan; het hof beslist definitief over haar lot, het wijst de eis van Adriaan Reepmaker toe: Anna Katharina zal ter dood worden gebracht. Anna staat recht overeind. Eindelijk heeft ze wilskracht gevonden. De wil om te accepteren wat haar overkomt: een krachtig beleden willoosheid. Het uitschakelen van haar eigen wil.

Vandaag beslechtte Adriaan Reepmaker na jarenlang ruzie nóg een kwestie. De Schiedammers hielden hun bijeenkomsten over executiezaken in het stadhuis van Rotterdam, in de vergaderkamer van Schout en Schepenen. Dit gaf al jaren wrijving tussen beide colleges. De Schepenen en Mannen van Schieland waren feitelijk een Rotterdams college en deelden daarom de Rotterdammers simpelweg mee dat er een executie zou plaatsvinden. De Rotterdamse vergaderkamer moest twee dagen beschikbaar zijn. De Rotterdammers wilden echter beleefd verzocht worden of ze hun kamer ter beschikking wilden stellen. Reepmaker snoof door zijn neus. Hij zou om toestemming moeten vragen? Nooit! Dat was beneden zijn stand! De burgermeester had nu eindelijk de knoop doorgehakt en gaf hem gelijk. Om van alle discussies af te zijn, werden alle executies voortaan volgens een tot in detail beschreven protocol uitgevoerd. Alle partijen dienden zich hier aan te houden. Reepmaker was tevreden. Hij zou er persoonlijk voor zorgen dat Anna Katharina’s dood model zou staan voor alle volgende strafzaken.

Nog dezelfde dag verzoekt hij het Rotterdams college, precies volgens het nieuwe protocol, dat de 16^e, om elf uur, het staketsel opgesteld zal worden en dat de 19^e het schavot gereed zal zijn. Zoals Adriaan Reepmaker het wil, gebeurt het.

's Nachts: een diepe slaap vol heldere dromen. Een blonde engel zingt, vingers trippelen over de hals van een gitaar. Ruikt, voelt en hoort en de kandelaar verspreidt een warme gloed. De demonen boezemen haar geen angst meer in. Zijn nu haar metgezellen.

Hoe breng je informatie over in een historisch verhaal? Zie Informatie overdragen